Wielkie minimum słoneczne.

Minimum Maundera jest to okres trwający od 1645 do 1717 roku, podczas którego powstało znacznie mniej raportów dotyczących plam słonecznych w porównaniu z pierwszą połową wieku.

Minimum Maundera pokrywa się w czasie ze środkowym i najchłodniejszym okresem tzw. małej epoki lodowej. Klimatolodzy zastanawiają się nad związkami zakresu tych zmian ze zmianami klimatu na Ziemi.

 

 

Met Office wieszczy nadejście wielkiego minimum słonecznego. To wielkie minimum słoneczne, w które wkraczamy może zredukować znacznie ilość pojawiających się plam słonecznych do poziomów widzianych 300 lat temu. Można zatem oczekiwać, że jeśli obecnie dzieje się to samo, to czekają nas podobne efekty. Ostatnie badanie sugeruje, że redukcja aktywności słonecznej do poziomu z tamtego okresu spowoduje obniżenie średniej temperatury we wschodnich Stanach Zjednoczonych i w Europie.

 

Źródła: http://zmianysolarne.pl/wiadomosc/brytyjskie-met-office-wieszczy-nadejscie-wielkiego-minimum-slonecznego-ktore-zmieni-europe

Wenus

Zwana również Jutrzenką, jest drugą co do odległości od Słońca planetą w naszym układzie słonecznym. Jest najjaśniejszym ciałem niebieskim po Słońcu i Księżycu.

Wyglądem i budową jest zbliżona do naszej Ziemi. Jednak istniejąca tam atmosfera sprawia, że ta planeta nie nadaje się do zamieszkania. Składa się ona w 95,5% z dwutlenku węgla(CO2) w 4% z azotu z niewielką domieszką pary wodnej, argonu oraz bezwodnika kwasu siarkowego. Skład chemiczny chmur wenusjańskich powoduje występowanie tam efektu cieplarnianego który determinuje występowanie temperatur sięgających 480*C na powierzchni planety. Z powodu wysokich temperatur nie ma na Wenus wody. Ponadto ciśnienie na tej planecie jest około 90 razy większe niż na Ziemi i wynosi około 90000hPa, a atmosfera jest około sto razy gęstszą niż ziemska co utrudnia badanie tej planety.

Powierzchnię Wenus badały radzieckie sondy „Venera 13” i „Venera 14”, które zrobiły, w 1982 r. zdjęcia. Na zdjęciach tych zaobserwowano rozległe równiny, poprzecinane skałami i wyciekami lawy. Stwierdziły, że chmury znajdują się na wysokości ok. 45 km, a niebo ma barwę pomarańczową. Po radzieckich sondach badania Wenus kontynuowały sondy NASA: Pioneer (1978-1981) i Magellan (od 1990r.). Sondy te krążyły wokół planety w celu uzyskania jej mapy. Wenus pokryta jest bazaltową skorupą, która jest gruba, a pod nią jest również gruby płaszcz. Pod płaszczem z kolei znajduje się metalowe jądro, różniące się jednak od ziemskiego, gdyż jest stałe. Wenus jak również Merkury nie posiada naturalnych satelitów.

Poniższa tabelka przedstawia podstawowe informacje o Wenus.

Tranzyt Wenus 06.06.2012r.

6 czerwca w Polsce będzie miał miejsce tranzyt Wenus na tle tarczy Słońca ostatni raz w tym stuleciu. Jest to zjawisko niebywale rzadkie, ponieważ kolejny tranzyt Wenus będzie miał miejsce 8 grudnia 2125 roku i nie będzie widoczne w Europie.

Czym obserwować ?

Musimy pamiętać, że tranzyt nastąpi na tle Słońca, które stanowi poważne zagrożenie dla naszego wzroku. Najlepiej więc obserwować to zjawisko przez specjalny filtr słoneczny ND-5. Do zaobserwowania tranzytu wystarczy już lornetka 7×50 lub 10×50.

Przebieg zjawiska

Tranzyt będzie widoczny w Polsce tylko częściowo, ponieważ do I kontaktu ze Słońcem dojdzie o godzinie 00:09 czasu polskiego w nocy z 5 na 6 czerwca. W momencie wschodu Słońca nad Polską, postęp tranzytu wynosić już będzie 55%, więc zobaczymy drugą połowę zjawiska.

Schemat tranzytu Wenus 6 czerwca 2012 roku
http://www.olemiss.edu/depts/physics_and_astronomy/activities/index.html

Zestawienie miast i godzin, o których następować będzie wschód Słońca:

Gdańsk – 04:15 CEST

Toruń – 04:20 CEST

Warszawa – 04:17 CEST

Częstochowa – 04:32 CEST

Kraków – 04:32 CEST

Suwałki – 03:58 CEST

Lublin – 04:16 CEST

Rzeszów – 04:24 CEST

Kołobrzeg – 04:27 CEST

Szczecin – 04:34 CEST

Poznań – 04:32 CEST

Wrocław – 04:39 CEST

Łódź – 04:24 CEST

Katowice – 04:36 CEST

Radom – 04:21 CEST

Zakończenie tranzytu nastąpi o godzinie 06:49 czasu polskiego.
Momenty kontaktów Wenus z tarczą słoneczną.

Przebieg zjawiska w popularnym programie astronomicznym Stellarium:
http://youtu.be/A9Aq5C5Y9-A

Zachęcamy do oglądania tego zjawiska, ponieważ jest ono już ostatnim tranzytem tej planety w naszym życiu.

---

materiał przygotowali: Arkadiusz Straub i Tomasz Szczerbaty

Księżyc. Naturalny satelita Ziemi

Księżyc to jedyny naturalny satelita. Jest to także jedyne ciało niebieskie, na którym człowiek postawił stopę. Księżyc nie ma atmosfery, brak na nim także wody, co powoduje, że nie obserwuje się na nim zmian pogody. Na jego powierzchni znajdują się góry, kratery, morza zakrzepłej lawy i grube warstwy pyłów.

Wenus i Jowisz

Wenus i Jowisz na wieczornym niebie - 7 marzec 2012

Wenus i Jowisz wciąż widoczne w zachodniej części nieba. Jeśli tylko sprzyja pogoda można je oglądać tuż po zachodzie Słońca i widoczne są jeszcze kilka godzin. Są na tyle jasne, że można zrobić zdjęcie nawet przeciętnej jakości aparatem. W nocy na zdjęciu widać raptem dwie kropki ponad łuną miasta, wieczorne zdjęcia są ciekawsze…

a co to tak świeci?

Widoczne nawet w miejskich warunkach dwa jasne punkty na wieczornym niebie to Wenus z Jowiszem. Zachodzą dopiero po 22:00, czyli ponad 4 godziny po zachodzie Słońca. Odległość pomiędzy nimi zmniejsza się nadal i w niedzielę 11 marca wyniesie 3,5 stopnia.

położenie Wenus, Jowisza i Merkurego w końcu pierwszej dekady marca 2012

Astronomia dla każdego – marzec 2012

Niebo widoczne w marcu:

1. Gwiazdozbiory widoczne 15 marca o godzinie 0.

2. Planety

3. Roje meteorytów

4. Fazy księżyca

5. Początek astronomicznej wiosny

Gwiazdozbiory grudniowego nieba

Woźnica:

Woźnica to jasna konstelacja północnego nieba, położona niedaleko Byka na pasie Drogi Mlecznej. Kapella jest najjaśniejszą gwiazdą tej konstelacji i 6 pod względem blasku na niebie.

Jako, że Woźnica leży na Drodze Mlecznej, ma on do zaoferowania wiele ciekawych obiektów, takich jak duże gromady otwarte gwiazd.

Gwiazdozbiór Woźnicy (Auriga)

Byk:

To przykuwający wzrok, starożytny gwiazdozbiór zodiakalny północnego nieba. Znajduje się on na linii wyznaczającej pozorną wędrówkę Słońca po niebie, między Bliźniętami a Baranem. Najjaśniejszą gwiazdą jest olbrzym 150 razy jaśniejszy od naszej gwiazdy Aldebaran. Nazwa ta z arabskiego znaczy „Następca”, a leży na tle gromady Hiady, której gwiazdy tworzą na niebie charakterystyczną literę V. Hiady są najbliżej od Słońca położoną gromadą otwartą, a i tak znajdują się dwukrotnie dalej niż Aldebaran. Inną ciekawą gromadą gwiazd są Plejady, zwane również Siedmioma Siostrami. Plejady wyglądają jak rozrzucone na niebie drogocenne kamienie. W Byku znajdziemy również Mgławicę Krab, która jest rozproszoną pozostałością po wybuchu gwiazdy supernowej. Wydarzenie to odnotowali Chińczycy w 1054 roku.

Gwiazdozbiór Byka (Taurus)

Plejady - oznaczenie najjaśniejszych obiektów

Mgławica Kraba

Bliźnięta:

Bliźnięta są gwiazdozbiorem zodiakalnym reprezentującym dwóch braci z greckiej mitologii.

Gwiazdozbiór Bliźniąt (Gemini)

Kastor i Polluks stali się nieśmiertelni, gdyż dwie najjaśniejsze gwiazdy nazwano właśnie ich imionami. Kastor jest sześciokrotnym układem gwiazd oddalonym od nas o 52 lata świetlne. Polluks jest gwiazdą żółtą, znajdującą się o 18 lat świetlnych dalej niż Kastor, więc ich „pokrewieństwo” jest raczej wątpliwe. W Bliźniętach znajduje się kilka interesujących obiektów, takich jak gromada otwarta gwiazd, widoczna gołym okiem w ciemną noc.

Perseusz:

Ten bohater greckiej mitologii znajduje się na niebie między Bykiem i Kasjopeją i jest słynny przede wszystkim dzięki dwóm obiektom: zaćmieniowemu układowi podwójnemu, znanemu pod nazwą Algol, oraz Gromadzie Podwójnej. Można je oglądać przez lornetkę lub mały teleskop.

Gwiazdozbiór Perseusz (Perseus)

Orion:

Orion należy do grup najbardziej znanych gwiazdozbiorów obu półkul niebieskich. Trzy jasne gwiazdy, położone w środku konstelacji w linii prostej, to Pas Oriona. Dwie kolejne gwiazdy znaczą jego ramiona, a kolejne dwie-stopy. Jedną z gwiazd ramion jest Betelgeza, dziesiąta pod względem blasku gwiazda nieba. Nawet gołym okiem widać, że Betelgeza jest pomarańczowa, a przy analizowaniu jej własności okazuje się, że jest nawet 50 tys. razy jaśniejsza niż Słońce i 650 razy od niego większa. Jaśniejszy jest także Rigel, stalowo-niebieska gwiazda.

Gwiazdozbiór Orion (Orion)

Orion jest słynny przede wszystkim ze względu na Wielką Mgławicę M42, którą można znaleźć poniżej jego Pasa, wśród gwiazd tworzących Miecz Oriona. M42 to bardzo aktywna fabryka gwiazd, oddalona o 1500 lat świetlnych, którą można dojrzeć jako jasną smugę.

Mgławica M42 w Orionie

---

materiał przygotowali: Wojciech Dyba i Arkadiusz Straub

Astronomia dla każdego – grudzień

1. Gwiazdozbiory widoczne o godzinie 00:00

2. Planety

3. Roje meteorytów

4. Fazy Księżyca

5. Zaćmienie Księżyca

6. Początek astronomicznej zimy

Niebo w listopadzie

Co można zobaczyć w listopadzie na nocnym niebie.

Asteroida 2005 YU55 bliżej niż Księżyc

Była już u nas w 1976 roku, ale wówczas naukowcy ją przeoczyli. Teraz znów powraca i 8 listopada przeleci 324 600 km od Ziemi, czyli w odległości 0,85 dystansu Ziemi od Księżyca. Dość blisko, ale zagrożenia nie ma. Wpływ jej grawitacji na Ziemię będzie nieistotny.